Ocena heurystyczna to metoda badania użyteczności interfejsu, w której eksperci UX analizują produkt cyfrowy pod kątem zgodności z ustalonym zbiorem heurystyk, czyli ogólnych zasad projektowania. Celem oceny jest wykrycie problemów, które mogą utrudniać użytkownikom korzystanie z witryny, aplikacji lub systemu. Ocena heurystyczna nie wymaga udziału użytkowników końcowych i dzięki temu jest stosunkowo szybka oraz ekonomiczna.
Najczęściej stosowane heurystyki
- Widoczność statusu systemu. Użytkownik powinien wiedzieć, co się dzieje, np. dzięki komunikatom o postępie.
- Zgodność systemu z rzeczywistością. Interfejs używa zrozumiałych słów i symboli.
- Kontrola i swoboda użytkownika. Łatwo można cofnąć lub anulować działanie.
- Spójność i standaryzacja. Podobne z wyglądu elementy, np. przyciski, formularze działają tak samo.
- Zapobieganie błędom. Projekt minimalizuje ryzyko pomyłek.
- Elastyczność i efektywność. Interfejs może być wydajnie wykorzystywany zarówno przez początkujących, jak i zaawansowanych użytkowników.
Jak przebiega ocena
- Dobór heurystyk. Najczęściej wykorzystuje się 10 heurystyk Nielsena.
- Przegląd interfejsu. Kilku ekspertów dokonuje niezależnej oceny heurystycznej produktu.
- Raportowanie problemów. Każdy specjalista wynotowuje napotkane problemy i przypisuje im wagę.
- Podsumowanie. Raport zbiorczy oprócz wykazu problemów często zawiera zalecenia naprawcze. Pozwala to w efekcie poprawić użyteczność (UX) produktu cyfrowego.
Zastosowanie oceny heurystycznej
- Audyt istniejących produktów. Identyfikacja problemów przed wdrożeniem nowych funkcji lub w przypadków niskiej oceny interfejsu przez klientów.
- Optymalizacja użyteczności. Szybka metoda poprawy UX dzięki lokalizacji typowych błędów.
- Wsparcie redesignu. Wykrycie problemów pozwala na uniknięcie powielania błędów i w efekcie powoduje przyspieszenie prac projektowych.